Það er á morgun! Það styttist í Mexico ferðina og nú er allt að smella saman. Það mátti ekki miklu muna að kallinn yrði lagður inn þegar stressið var sem mest. Þórunn og Pálína skilja ekkert í mér og hafa verið duglegar að segja mér að þetta reddist. Ég er ekki frá því að hafa heyrt það áður, t.d. haustið 2008.

Ég er þó búinn að bóka gistingu fyrstu næturnar…og svo bara reddast þetta. Er þa’ggi?